Creëren van betrokkenheid

Bij verandertrajecten in organisaties komt het nogal eens voor dat mensen weerstand bieden of ‘niet mee willen’. Vaak vraagt men zich af waar dat nou aan ligt. Ook de afgelopen week kwam dit in diverse gesprekken weer naar voren: Hoe je betrokkenheid bij verandering kunt bewerkstelligen? Daar wilde ik wel eens een blogje aan wagen.

Het viel me in die gesprekken op dat veel mensen betrokkenheid willen bereiken door mensen goed te informeren over wat er speelt. Bijvoorbeeld door de stukken rond te sturen voor commentaar of deze in speciale teammeetings te bespreken. Maar toch blijkt dit niet te werken en voor mij is heel duidelijk waarom!

‘Betrokkenheid creëer je namelijk vooraf!’

Voor mij is er een groot verschil tussen vooraf betrekken van mensen of achteraf informeren. Het lijkt er een klein beetje op, maar het is echt significant anders. Bij achteraf informeren ben je namelijk geen onderdeel van het proces. Je was er niet bij en kent daarom de ‘ins’ en ‘outs’ van het voorstel niet en hebt ook je inbreng niet kunnen doen. Dit krijg je achteraf (bijna) niet meer voor elkaar omdat het voorstel als voldongen feit overkomt. Ook de vraag om feedback komt zinloos over omdat dit al een gepasseerd station lijkt. Bij vooraf consulteren ben je er vanaf het begin bij en kun je ook echt bijdragen in de discussie. Jouw inbreng wordt daarbij gewaardeerd, sterker nog zonder jou kan de meeting niet eens doorgaan! Dit kan betekenen dat het wat langer duurt voordat de meeting tot stand komt of dat we er samen uit zijn, maar het resultaat wordt wel door alle betrokkenen gedragen!

‘Wil je snel gaan, ga dan alleen.

Wil je ver komen, ga dan samen!’

Binnen de RASCI-methode^© maken we dat verschil overigens heel eenvoudig helder met het C-tje en het I-tje. Het C-tje staat namelijk voor Consulteren vooraf, terwijl het I-tje staat voor informeren achteraf.

Zie voor het creëren van betrokkenheid ook mijn artikel over 'Verantwoordelijkheid nemen'.